چقدر پول واقعی در جهان وجود دارد؟
اولین راه برای نگاه کردن به آن ممکن است این باشد، “چقدر پول نقد به در ایالات متحده وجود دارد ؟” اگر تمام
اسکانس ها و سکه ها را در جهان بردارید و همه را جمع کنید، چقدر پول دارید؟ طبق گزارش فدرال رزرو ، تا مارس 2021، 5.8 تریلیون دلار درگردش وجود درد و این جدیدترین داده های موجود است.
به این شکل فکر کنید: طبق سرشماری ایالات متحده ، در ماه می 2021، 332,290,964 نفر در ایالات متحده زندگی میکردند. اگر تمام پول نقد را بردارید و آن را به طور مساوی تقسیم کنید، هر فرد باید حدود 17,454 دلار داشته باشد. بدیهی است که این میزان پول بسیار کم است، اما توضیح آسانی برای آن وجود دارد: فدرال رزرو می گوید که در هر زمان معین، بین نیم تا دو سوم از موجودی پول دلار آمریکا در خارج از کشور نگهداری می شود.
مابقی پول در انواع مختلف حساب‌های بانکی است و فدرال رزرو این وجوه را در روش های مختلف مثل اوراق قرضه تعریف میکند.
در مارس 2021 عرضه پول نقد برابر با 18.7 تریلیون دلار بود. این میزان شامل سپرده ها در نزد بانک های تجاری ،موسسات سپرده گذاری،بانک های خارجی و موسسات رسمی نگهداری میشود.
ر مجموع، ر ماه می 2021 هر کسی که د به دنبال تمام دلارهای آمریکا در جهان باشد، می تواند انتظار داشته باشد که با استفاده از تعریف عرضه پول ، حدود 19.9 تریلیون دلار موجودی پیدا کند. اگر فقط می خواهید ارزش اسکناس ها و سکه ها را بشمارید، حدود 2.1 تریلیون دلار اسکناس و سکه در سراسر جهان شناور هستند
اما فرض کنید می‌خواهید تعداد واقعی اسکناس‌های در گردش را بدانید، نه اینکه چقدر ارزش دارند؟ در پایان سال 2020، فدرال رزرو تخمین زد که 50.3 میلیارد اسکناس (از اسکناس های ساده یک دلاری تا اسکناس های 10000 دلاری) در گردش بود. این اطلاعات سالانه به روز می شود.
بنابراین، اکنون که تا جایی که می توانیم عرضه پول ایالات متحده را مشخص کرده ایم، اما موضوع اصلی اینجاست پس در مورد بقیه جهان چطور؟
ابهامات از این جا شروع میشود
دشواری ردیابی سرمایۀ نقدی سخت
پیوست تصویر:تورم در زیمبابوه به قدری بد بود که دولت مجبور شد اسکناس صد تریلیون دلاری را در سال 2015 منتشر کند که فقط 40 سنت ارزش داشت. اکنون از چرخه خارج شده است و به عنوان یک کالای کلکسیونی ارزش آن افزایش یافته است.
زمانی که یک دولت خود را در تنگنا می بیند، معمولاً وسوسه می شود که راه خود را برای رهایی از مشکلات بیابد. در حالی که چاپ پول می تواند بسیاری از مشکلات هزینه را در کوتاه مدت حل کند، اما معمولاً مشکلات طولانی مدت زیادی را ایجاد می کند. دلار زیمبابوه نمونه ای عالی از این پدیده است.
در سال 2000، خروج بیشتر نیروی کار زیمبابوه منجر به فروپاشی سیستم مالی این کشور شد. دولت برای حمایت از مخارج پروژه های عمومی، وزارت دارایی را ملزم به چاپ دلارهای مازاد در حجم بسیار وسیعی کرد . از نظر اقتصادی، پول مانند هر کالای دیگری است: وقتی مقدار زیادی از آن وجود داشته باشد، ارزش خود را از دست می دهد. مازاد پول در دسترس در گردش منجر به تورم می شود ، جایی که پول قدرت خرید کمتری دارد.
در دهه اول قرن بیست و یکم، اقتصاد زیمبابوه وارد تورم شدید شد. اقتصاددانانی که شاهد کاهش حیرت انگیز ارزش دلار زیمبابوه بودند، تخمین زدند که ارزش دلار زیمبابوه آنقدر سریع از دست می‌رود که کاهش آن معادل دو برابر شدن قیمت‌ها در فروشگاه‌ها در هر 1.3 روز است. این نرخ تورم سالانه زیمبابوه را تا پایان سال 2008 به 516,000,000,000,000,000,000 (کوینتیلیون) درصد می رساند که بالاترین نرخ تورم در جهان به ثبت رسید.
ولت زیمبابوه تصمیم گرفت پول بیشتری را در سطوح بالاتر چاپ کند. در نهایت، این کشور یک اسکناس 100 تریلیون دلاری زیمبابوه تولید کرد – که نرخ مبادله آن در ژانویه 2009 حدود 30 دلار (آمریکا) و در سال 2011 چیزی در حدود 5 دلار بود.و نهایتا تا سال 2015، ارزش آن فقط 40 سنت شد.
در نهایت دولت به طور کامل ارز خود را کنار گذاشت و در عوض دلار آمریکا و راند آفریقای جنوبی را به عنوان ارز رسمی انتخاب کرد.
اما در مورد تمام آن اسکناس های تریلیون دلاری که وزارت دارایی کشور در سال 2008 تولید کرد، چه اتفاقی افتاد؟
دولت هرگز اسکناس ها را جمع آوری نکرد یا به مردم اجازه مبادله آنها را نداد، بنابراین هیچ کس از آمار نهایی اسکناس های در گردش خبر ندارد. در واقع، اسکناس‌ها به اقلام کلکسیونر تبدیل شده‌اند، و معامله‌گران بسیاری از آنها را ذخیره کرده‌اند.
ز آن زمان، زیمبابوه ارز خود را در سال 2019 دوباره معرفی کرد، اما این کشور با نرخ تورم بالا و کمبود ارز خارجی و مواد غذایی دست و پنجه نرم می کرد. واحد محلی که قرار بود برابر با دلار آمریکا باشد، دوباره به 84 سنت در هر دلار کاهش یافت..
زیمبابوه نشان داد که پیگیری میزان پول یک کشور در بازارهای جهانی چقدر دشوار است، چه رسد به اینکه چقدر پول در جهان وجود دارد. با این حال، این دشواری ذاتی برخی را از تلاش بازنداشته است. شاید نزدیکترین تخمین به میزان پول در جهان توسط جف دژاردینز، سردبیر Visual Capitalist در سال 2015 انجام شده باشد. این تخمین در سال 2020 به روز شد .
دژاردن تمام نقره، طلا، بورس‌های برتر جهان، ارزهای دیجیتال و خیلی چیزهای دیگر را جمع کرد و نتیجه مبلغی در حدود 2.7 کوادریلیون دلار به دست آمد. این چیزی است که به نظر می رسد نوشته شده است: 2,745,319,000,000,000 دلار. این بسیار خیره کننده است. او ارزش تمام سکه ها و اسکناس های جهان را 6.6 تریلیون دلار برآورد کرد.
گر تنها یک ارز واحد وجود داشت که توسط هر کشور روی کره زمین استفاده می شد، اوضاع برای تحلیلگران بازار ارز بسیار آسان تر بود. پس چرا این کار را نکنیم؟
مزایا و معایب یک ارز جهانی
مفهوم واحد پول جهانی از قرن شانزدهم مطرح شد و پس از جنگ جهانی دوم تقریباً به تأسیس آن نزدیک شد – اما این ایده کمی در حد همان ایده باقی مانده است. حامیان استدلال می کنند که یک واحد پول جهانی به معنای پایان دادن به بحران های ارزی مانند زیمبابوه است. یک ارز واحد در معرض نوسانات نرخ مبادله نخواهد بود زیرا هیچ ارز رقیب برای مبادله وجود نخواهد داشت. به عبارت دیگر، یک ارز جهانی ارزش خود را به عنوان کالایی که در بازارهای آزاد خریداری و فروخته میشود از دست می‌دهد و تنها به ارزش آن در خرید کالاهای دیگر ارزش خواهد داشت. به بیان ساده، پول فقط به پول تبدیل می شود. قدرت خرید آن نتیجه تعدیل نرخ بهره و سایر ابزارهای سیاست پولی در پاسخ به تورم یا کاهش تورم خواهد بود.
با این حال چه کسی مسئول تعدیل این نرخ های بهره خواهد بود؟
یکی از نگرانی‌های اصلی در میان مخالفان ارز جهانی، ایجاد یک نهاد مرکزی است که برای نظارت بر سیاست پولی برای یک واحد پول جهانی تشکیل شده است. یک نهاد بین‌المللی موجود، سازمان ملل ، نمونه‌ای از مشکلات و نقاط قوت بالقوه یک نهاد پولی مرکزی جهانی را ارائه می‌دهد. موفقیت‌هایی مانند مأموریت‌های صلح‌ساز در کشورهایی مانند السالوادور، موزامبیک و یوگسلاوی سابق، نشان دهنده قدرتی است که یک نهاد بین‌المللی متحد می‌تواند برای حل مناقشه داشته باشد. روی دیگر سکه، هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل (IPCC) به طور گسترده متهم به جایگزینی علم به جای دیپلماسی می شود، زیرا کشورهایی که مسئول کمک به تغییرات آب و هوایی هستند آشکارا در گزارش های IPCC مورد تکلیف قرار نمی گیرند.
این دلایل و دلایل دیگر همچنان مانع پذیرش ارز جهانی می شوند. شاید در افق نزدیکتر، ادغام ارزهای جداگانه در داخل مناطق به ارزهای یکپارچه باشد. این اتفاق قبلاً در برخی مناطق رخ داده است. معروف ترین مثال یورو است. از سال 2021، 19 کشور در اروپا به جای ارزهای محلی خود از یورو استفاده می کنند. برخی از مزایای استفاده از یورواین است که مقایسه قیمت‌ها بین کشورها را آسان‌تر میکند و خرید و فروش در منطقه یورو و تجارت با سایر نقاط جهان را برای کسب‌وکارها آسان‌تر، ارزان‌تر و امن‌تر میکند. در عین حال، معایب قابل توجهی وجود دارد. به عنوان مثال، یک کشور دارای بدهی دیگر قادر به کاهش ارزش پول خود نیست تا کالاهای خود را برای خریداران سایر کشورها جذاب تر کند. برخی کارشناسان می گویند که مشکلات مالی کشورهایی مانند یونان و اسپانیا در دهه گذشته با استفاده از یورو تشدید شده است.
یورو تنها نمونه ارز مشترک نیست. هشت کشور غرب آفریقا یک واحد پول مشترک دارند، فرانک CFA آفریقای غربی، که در سال 1945 معرفی شد (در آن زمان CFA مخفف “Colonies Francaises d’Afrique” یا “مستعمرات فرانسوی در آفریقا” بود). شش کشور دیگر آفریقای مرکزی نیز از فرانک CFA استفاده می کنند، اگرچه معنی حروف اول تغییر کرده است. اکنون مخفف “Communaute Financiere Africaine” (“جامعه مالی آفریقا”) در غرب آفریقا و “Cooperation Financiere en Afrique Centrale” (“همکاری مالی در آفریقای مرکزی”) در آفریقای مرکزی است. این ارز در سال 2019 به اکو تغییر نام داد و به یورو پیوند خورده است، اما به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا اجرای آن به تعویق افتاده است
در سال 2008، کشورهای آمریکای مرکزی توافق کردند که یک واحد پولی واحد برای منطقه ایجاد کنند، اما تا سال 2021 این اتفاق نیفتاده است. در عوض، هر کشور آمریکای مرکزی، به استثنای کاستاریکا، دلار آمریکا را می پذیرد، اگرچه همه آنها به جز السالوادور واحد پول خود را دارند در همین حال، اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی در سال 2011 با استناد به تجربیاتی که با اتحادیه اروپا و یورو مشاهده کرد، پروژه ارز مشترک خود را متوقف کرد.
ترجمه و گردآوری:
حمید سهروردی
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.