برای درک بلاکچین، مشاهده آن در زمینه نحوه اجرای آن توسط بیت کوین بسیار آموزنده است. بیت کوین مانند یک پایگاه داده، برای ذخیره بلاکچین خود به مجموعه ای از رایانه ها نیاز دارد.بلاکچین برای بیت کوین، فقط نوع خاصی از بانک اطلاعاتی است که هر معامله ای را که بیت کوین انجام داده است را ذخیره می کند. در مورد بیت کوین، و برخلاف اکثر پایگاه های داده ها، این رایانه ها همه زیر یک سقف نیستند و هر رایانه یا گروهی از رایانه ها توسط یک فرد یا گروه خاصی از افراد کار می کنند.

تصور کنید که یک شرکت دارای یک سرور متشکل از 10 هزار رایانه با یک پایگاه داده است که تمام اطلاعات حساب مشتریان خود را در اختیار دارد. این شرکت دارای یک انبار است که شامل همه این رایانه ها در زیر یک سقف است و کنترل کامل هر یک از این رایانه ها و کلیه اطلاعات موجود در آنها را در اختیار دارد. به همین ترتیب، بیت کوین از هزاران رایانه تشکیل شده است، اما هر رایانه یا گروهی از رایانه ها که زنجیره بلوک خود را نگه داشته اند، در یک موقعیت جغرافیایی متفاوت قرار دارند و همه آنها توسط افراد یا گروه های مختلفی از افراد اداره می شوند. به این رایانه هایی که شبکه بیت کوین را ترکیب می کنند گره گفته می شود.

در این مدل به روشی غیرمتمرکز از بلاکچین Bitcoin استفاده می شود. با این حال، بلاکچین های خصوصی و متمرکز در جایی که رایانه های شبکه آن متعلق به یک موجود واحد هستند و اداره می شوند، وجود دارند.

در یک بلاکچین، هر گره دارای رکورد کامل اطلاعاتی است که از زمان شروع کار در زنجیره بلوک ذخیره شده است. برای بیت کوین، داده ها کل تاریخ معاملات بیت کوین است. اگر یک گره در داده های خود خطایی داشته باشد، می تواند از هزاران گره دیگر به عنوان نقطه مرجع برای اصلاح خود استفاده کند. به این ترتیب، هیچ گره ای در شبکه نمی تواند اطلاعات نگهداری شده در آن را تغییر دهدو به همین جهت، سابقه معاملات در هر بلاک که بلاکچین Bitcoin را تشکیل می دهد برگشت ناپذیر است.

اگر یک کاربر رکورد معاملات بیت کوین را لمس کند، همه گره های دیگر به یکدیگر ارجاع می دهند و به راحتی گره را با اطلاعات نادرست مشخص می کنند. این سیستم به ایجاد ترتیب دقیق و شفاف رویدادها کمک می کند. برای بیت کوین، این اطلاعات لیستی از معاملات است، اما برای یک بلاکچین نیز امکان دارد اطلاعات مختلفی مانند قراردادهای حقوقی، شناسه های دولتی یا موجودی محصولات شرکت را در اختیار شما قرار دهد.

برای تغییر نحوه کار سیستم یا اطلاعات ذخیره شده در آن، بیشترین توان محاسباتی شبکه غیرمتمرکز، باید در مورد تغییرات گفته شده توافق کنند و این اطمینان را می دهد که هر تغییری که رخ دهد به نفع اکثریت است.

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاکچین بیت کوین، همه معاملات را می توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگران بلاکچین که به هر کسی این امکان را می دهد تا معاملات را بصورت زنده ببیند و به طور شفاف مشاهده شود. هر گره کپی مخصوص خود از زنجیره را دارد که با تأیید و اضافه شدن بلوک های جدید، به روز می شود. این بدان معنی است که اگر بخواهید، می توانید بیت کوین را به هر کجا که برسد ردیابی کنید.

به عنوان مثال، صرافی ها در گذشته هک شده بودند و افرادی که بیت کوین در آن صرافی داشتند همه چیز را از دست می دادند. اگرچه ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که آنها استخراج کرده اند، به راحتی قابل ردیابی هستند. اگر بیت کوین هایی که در برخی از این هک ها به سرقت رفته بودند به جایی منتقل شده بودند، مشخص می شد.

فناوری بلاکچین در مورد موارد امنیتی و اعتماد به چندین روش پاسخ می دهد. اول اینکه بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند، یعنی همیشه به “انتهای” بلاکچین اضافه می شوند. اگر نگاهی به بلاکچین بیت کوین بیندازید، می بینید که هر بلوک موقعیتی روی زنجیره دارد که “ارتفاع” نامیده می شود. از نوامبر 2020، ارتفاع بلوک تاکنون به 656197 بلوک رسیده بود.

پس از اضافه شدن بلوکی به انتهای بلاکچین، بازگشت و تغییر در محتوای بلوک بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت برای انجام این کار به توافق برسند. به این دلیل که هر بلوک حاوی هش مخصوص به خود است، همراه با هش بلوک قبل از آن و همچنین مهر تایمی که قبلاً ذکر شد کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شود که اطلاعات دیجیتالی را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر آن اطلاعات به هر روشی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

این دلیل مهمی برای امنیت آن است. فرض کنید که یک هکر می خواهد بلاکچین را تغییر دهد و بیت کوین را از بقیه سرقت کند. اگر آنها بخواهند نسخه تک نسخه خود را تغییر دهند، دیگر با نسخه دیگران مطابقت نخواهد داشت. وقتی همه افراد نسخه های خود را در برابر یکدیگر ارجاع می دهند، می بینند که این یک نسخه برجسته است و نسخه هکر از این زنجیره با عنوان نامشروع کنار گذاشته می شود.

موفقیت در چنین هکی مستلزم این است که هکر به طور همزمان 51 درصد از نسخه های بلاکچین را کنترل و تغییر دهد تا نسخه جدید آنها به نسخه اکثریت و در نتیجه بلوک مورد توافق تبدیل شود و البته چنین حمله ای به مقدار زیادی پول و منابع نیز احتیاج دارد زیرا آنها نیاز به ازسرگیری تمام بلوک ها دارند به این دلیل که اکنون دارای مهر زمان و کدهای هش متفاوت هستند.

با توجه به اندازه شبکه بیت کوین و سرعت رشد آن، احتمالاً هزینه ها برای جلب چنین شاهکاری برطرف نشدنی است. این امر نه تنها بسیار گران تمام می شود، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد ماند. انجام چنین کاری مورد استقبال قرار نخواهد گرفت، چرا که تمامی اعضای شبکه شاهد چنین تغییرات شدیدی در بلاکچین هستند. اعضای شبکه سپس نسخه جدیدی از بلوک را که تحت تأثیر قرار نگرفته است، منتقل می کنند.

این امر باعث می شود که نسخه بیت کوین مورد حمله قرار گرفته شده از نظر ارزش به شدت سقوط کند و در نهایت حمله بی هدف شود زیرا بازیگر بد، کنترل دارایی بی ارزشی را در اختیار دارد. اگر بازیگر قصد داشت به شاخه جدید بیت کوین حمله کند نیز همین اتفاق می افتد پس از این طریق ساخته شده است تا مشارکت در شبکه از نظر اقتصادی بسیار بیشتر از حمله به آن باشد.

هدف بلاکچین این است که اطلاعات دیجیتالی ضبط و توزیع شود، اما ویرایش نشود. فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محقق که می خواستند سیستمی را اجرا کنند با این هدف که در آن نمی توان با مهر زمان، سند را دستکاری کرد، طراحی شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009،این بلاکچین اولین کاربرد واقعی خود را داشت.

پروتکل بیت کوین بر اساس بلاکچین ساخته شده است.ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto)، خالق نام مستعار بیت کوین، در یک مقاله تحقیقاتی با معرفی ارز دیجیتال ، از آن به عنوان “یک سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً نظیر به نظیر(پایاپای) است و شخص ثالث قابل اعتمادی(واسطه ای) ندارد” نام برد.

نکته کلیدی که در اینجا باید به آن توجه کنیم این است که بیت کوین صرفاً از بلاکچین به عنوان ابزاری برای ثبت شفاف دفتر حساب استفاده می کند، اما از لحاظ تئوری بلاکچین می تواند برای ضبط غیرقابل تغییر تعداد نقاط داده استفاده شود. همانطور که در بالا بحث شد، این امر می تواند به صورت معاملات، آرای انتخاباتی، موجودی محصولات، شناسه های ایالتی، اسناد مربوط به خانه ها و موارد دیگر باشد.

در حال حاضر، انواع مختلف زیادی از پروژه های مبتنی بر بلاکچین وجود دارد که به دنبال اجرای بلاکچین از راه های دیگر به غیر از ثبت معاملات و به منظور کمک به جامعه هستند. یک مثال خوب: استفاده از بلاکچین به عنوان راهی برای رأی دادن در انتخابات دموکراتیک است. ماهیت تغییر ناپذیری بلاکچین به این معنی است که رأی گیری متقلبانه بسیار دشوارتر می شود و راه برای تقلب در آن بسیار محدود می گردد.

به عنوان مثال، یک سیستم رأی گیری می تواند اینگونه عمل کند که برای هر شهروند یک کشور یک ارز رمزپایه یا رمز واحد صادر شود. سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول مشخص داده می شود و رای دهندگان رمز خود را به آدرس هر کدام از نامزدها که می خواهند به آنها رأی دهند می فرستند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاکچین، نیازی به شمارش آرای نیروی انسانی ندارد و همچنین توانایی بازیگران بد در دست برد زدن به آرای فیزیکی را از نیز بین می برد.

همانطور که اکنون می دانیم، بلوک های بلاکچین بیتکوین اطلاعات مربوط به معاملات پولی را ذخیره می کند. اما به نظر می رسد که بلاکچین در واقع روشی قابل اعتماد برای ذخیره اطلاعات در مورد انواع دیگر معاملات نیز است.

برخی از شرکتهایی که قبلاً بلاکچین را وارد کرده اند شامل Walmart، Pfizer، AIG، Siemens، Unilever و تعدادی دیگر هستند.به عنوان مثال، IBM بلاکچین Food Trust خود را ایجاد کرده است برای اینکه مسیری را که که محصولات غذایی برای رسیدن به مکانهای خود طی می کنند را ردیابی کند.

چرا این کار را انجام می دهید؟ صنایع غذایی شیوع بی شماری از e Coli، سالمونلا، لیستریا و همچنین دیگر مواد خطرناک را به طور تصادفی به غذاها وارد کرده است. در گذشته، هفته ها طول می کشید تا منبع شیوع یا علت این بیماری را از آنچه که مردم می خورند پیدا کنند.

استفاده از بلاکچین به برندهای تجاری این امکان را می دهد که مسیر تولید یک ماده غذایی را از جمله هر جایی که توقف می کند و یا دارد حرکت می کند تا زمانی که آن را تحویل دهد ردیابی کند. اگر مشخص شود كه یك ماده غذایی آلوده است، می توان از طریق هر توقف به منشا آن پی برد. نه تنها این، بلکه این شرکت ها اکنون می توانند سایر مواردی را که ممکن است در تماس بوده مشاهده کنند و به این ترتیب امکان شناسایی سریع تر مشکل وجود دارد و به طور بالقوه باعث نجات جان افراد می شود. این یکی از نمونه های بلاکچین در عمل است، اما نمونه های بسیار زیاد دیگری از اجرای بلاکچین وجود دارد.

شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاکچین در فعالیت های تجاری خود سود نبرد. موسسات مالی فقط در ساعات کاری، پنج روز در هفته فعالیت می کنند. این بدان معناست که اگر جمعه در ساعت 6 عصر یک چک را واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح دوشنبه منتظر بمانید تا پول به حساب شما وارد شود. حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری واریز کنید، با توجه به حجم بالای تراکنش هایی که بانک ها باید تسویه کنند، بررسی معامله ممکن است یک تا سه روز طول بکشد. از طرف دیگر بلاکچین هرگز متوقف نمی شود یا اصطلاحا” هرگز نمی خوابد.

با ادغام بلاکچین در بانک ها، مصرف کنندگان می توانند معاملات خود را در کمتر از 10 دقیقه مشاهده کنند که اساساً مدت زمان لازم برای افزودن بلاک به بلاکچین است، صرف نظر از تعطیلات یا زمان روز یا هفته. با استفاده از بلاکچین، بانک ها امکان تبادل وجه بین موسسات را با سرعت و امنیت بیشتری خواهند داشت. به عنوان مثال، در تجارت سهام،در صورتی که تجارت بین المللی باشد روند تسویه ممکن است سه روز یا بیشتر طول بکشد، به این معنی که پول و سهام برای آن دوره غیر قابل پرداخت تاانقضا مدت می شوند.

با توجه به میزان مبالغ مربوطه، حتی چند روزی که پول در حال جا به جایی است می تواند هزینه ها و خطرات قابل توجهی را برای بانک ها به همراه داشته باشد. بانک اروپایی Santander (سانتندر) و شرکای تحقیقاتی او صرفه جویی بالقوه را بین 15 تا 20 میلیارد دلار در سال می دانند. Capgemini(کپگمینی) ، یک مشاور فرانسوی، تخمین می زند که مصرف کنندگان می توانند از طریق برنامه های مبتنی بر بلاکچین هر سال تا 16 میلیارد دلار در هزینه های بانکی و بیمه پس انداز کنند .

بلاکچین بستر ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را تشکیل می دهد. دلار آمریکا توسط فدرال رزرو، کنترل می شود. بر اساس این سیستم مرجع مرکزی، داده ها و ارز کاربر از نظر فنی مطابق میل بانک یا دولت وی است. اگر بانک کاربر هک شود، اطلاعات خصوصی مشتری در معرض خطر قرار می گیرد. اگر بانک مشتری سقوط کند یا آنها در کشوری با دولت ناپایدار زندگی کنند، ممکن است ارزش پول آنها در معرض خطر باشد. در سال 2008، برخی از بانک هایی که پولشان تمام شد، با استفاده از پول های حاصل از مالیات تا حدودی وثیقه دریافت کردند. تصور این ها ،باعث شد بیت کوین به وجود بیاید.

بلاکچین با گسترش فعالیت های خود در شبکه ای از رایانه ها به بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه این اجازه را می دهد که بدون نیاز به مرجعی مرکزی فعالیت داشته باشند. این مسئله نه تنها خطر را کاهش می دهد بلکه باعث از بین رفتن بسیاری از هزینه های پردازش و معامله نیز می شود همچنین می تواند به کشورهای دارای ارزهای ناپایدار یا زیرساخت های مالی، ارز پایدارتر با کاربردهای بیشتر و شبکه گسترده تری از افراد و موسساتی که می توانند با آنها تجارت کنند، چه در داخل و چه در خارج از کشور ارائه بدهد.

استفاده از کیف پول ارزهای رمزپایه(cryptocurrency wallets) برای حساب های پس انداز یا به عنوان وسیله ای برای پرداخت به ویژه برای کسانی که هیچ شناسه دولتی ندارند بسیار خوب است. برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند و یا دارای دولتهایی باشند که هیچگونه زیرساخت واقعی برای ارائه شناسایی ندارند. شهروندان چنین کشورهایی ممکن است به حساب های پس انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند و بنابراین راهی برای ذخیره امن ثروت خود ندارند.

بهداشت و درمان

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی می توانند از بلاکچین برای ذخیره ایمن سوابق پزشکی بیماران خود استفاده کنند. ه این صورت که هنگامی که یک پرونده پزشکی تشکیل می شود، می تواند در بلکچین نوشته شود، که به بیماران این اطینان را می دهد که سابقه پزشکی آن ها در این پرونده قابل تغییر نیست.

این سوابق بهداشتی و سلامت شخصی می توانند با استفاده از کدگذاری و با یک کلید خصوصی در بلاکچین ذخیره شوند، به طوری که فقط توسط افراد خاصی قابل دسترسی هستند و در نتیجه نسبت به حریم خصوصی خود اطمینان پیدا می کنند.

اگر تا به حال در دفتر ثبت محلی خود حضور داشته اید، می دانید که روند ثبت حقوق مالکیت بسیار سنگین و ناکارآمد است.امروزه، یک سند فیزیکی باید به یک کارمند دولت در دفتر ثبت تحویل داده شود شود تا در آنجا به صورت دستی در پایگاه داده مرکزی شهرستان وارد شود.در صورت بروز اختلاف در مورد دارایی و اموال، ادعاهای مالکیت باید با شاخص عمومی سازگار شود.

این فرآیند علاوه بر اینکه پر هزینه و وقت گیر است،با خطاهای انسانی نیز همراه است، به طوری که هر بی دقتی که صورت بگیرد باعث می شود ردیابی مالکیت املاک، کارایی کمتری داشته باشد.بلاکچین این امکان را را می دهد که دیگر نیازی به اسکن اسناد و ردیابی پرونده های فیزیکی در یک دفتر ثبت نداشته باشند،اینگونه که اگر مالکیت املاک در بلاکچین ذخیره و تأیید شود، مالکان می توانند اعتماد کنند که سند آنها دقیق و به طور دائمی ثبت شده است.

در کشورها یا مناطق جنگ زده که زیرساخت های دولتی و مالی کمی دارند و قطعاً “دفتر ثبت” ندارند، اثبات مالکیت یک ملک تقریباً غیرممکن است و اگر گروهی از مردم در چنین منطقه ای قادر به استفاده از بلاک چین باشند، می توان جدول زمانی مشخص و واضحی از مالکیت املاک را تعیین کرد.

قرارداد هوشمند یک کد رایانه ای است که می تواند در بلاکچین برای تسهیل، تأیید یا مذاکره در مورد قرارداد تعبیه شود، این قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایط عمل می کنند که کاربران با آن موافقت می کنند و در صورت تحقق آن شرایط، توافق نامه به طور خودکار انجام می شود.

برای مثال فرض کنید که یک مستاجر مایل است با استفاده از قرارداد هوشمند یک آپارتمان را اجاره کند.موجر موافقت می کند تا به محض پرداخت ودیعه ضمانت توسط مستاجر، کد درب منزل را به مستاجر بدهد اینگونه که مستاجر و موجر(صاحب خانه) هر دو بخشهای مربوط به معامله خود را به قرارداد هوشمند ارسال می کنند، این قرارداد از تاریخ شروع اجاره نامه درب را حفظ می کند و به طور خودکار کد درب را با سپرده امنیتی عوض می کند،اگر موجر(صاحب خانه) کد درب را تا تاریخ اجاره تأمین نکند، قرارداد هوشمند مبلغ ودیعه ای را که مستاجر داده است را از موجر پس می گیرد.این کار باعث می شود هزینه ها و فرآیندهایی که معمولاً با استفاده از دفتر اسناد رسمی، واسطه شخص ثالث(دلال) یا وکالت مرتبط هستند، از بین بروند.

همانند مثال الا در مورد IBM Food Trust، تأمین کنندگان می توانند از بلاکچین برای ثبت ریشه ی جایی که مواد را خریداری کرده اند، استفاده کنند، و این مسئله این اجازه را به شرکت ها می دهد تا صحت محصولات خود را همراه با برچسب های رایج مانند “ارگانیک” ، “محلی” و “تجارت منصفانه” تأیید کنند.

همانطور که توسط فوربس گزارش شده است، صنایع غذایی به طور فزاینده ای از بلاکچین برای ردیابی مسیر و ایمنی مواد غذایی در طول سفر کاربر به مزرعه،استفاده می کنند.

همانطور که گفته شد ، بلاکچین می تواند برای کمک به راحت تر شدن سیستم رای گیری مدرن استفاده شود.رای گیری با بلاکچین پتانسیل لازم را برای از بین بردن تقلب در انتخابات و افزایش میزان مشارکت در بین رای دهندگان را دارد،همانطور که در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیا غربی آزمایش شد،با استفاده از بلاکچین دستبرد زدن به آرا تقریبا غیرممکن است.همچنین پروتکل بلاکچین شفافیت در روند انتخابات را حفظ می کند، از پرسنل مورد نیاز برای انجام انتخابات کاسته می شود و نتایج تقریباً فوری را به مسئولان ارائه می دهد. این امر نیاز به بازشماری مجدد یا هر گونه نگرانی مبنی بر تهدید انتخابات را از بین می برد.

با وجود پیچیدگی های موجود، توانایی بلاکچین به عنوان یک شکل غیرمتمرکزی برای ثبت سوابق محدود نیست. از حریم خصوصی بیشتر کاربر و افزایش امنیت گرفته تا هزینه پردازش کمتر و خطاهای کمتر، فناوری بلاکچین ممکن است برنامه هایی فراتر از موارد ذکر شده در بالا را در نظر داشته باشد، اما برخی از معایب نیز وجود دارد.

معاملات در شبکه بلاکچین توسط شبکه ای از هزاران رایانه تأیید می شود. این تقریباً تمام دخالت های انسانی را در روند تأیید از بین می برد، در نتیجه خطاهای انسانی کمتر واطلاعات به صورت دقیق ثبت می شود. حتی اگر یک رایانه در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، خطا فقط در یک نسخه از بلاکچین رخ می دهد. برای اینکه این خطا به بقیه بلاکچین ها سرایت کند، باید حداقل توسط 51٪ از رایانه های شبکه انجام شود که این برای یک شبکه بزرگ و در حال رشد به اندازه بیت کوین تقریباً غیرممکن است.

به طور معمول، مصرف کنندگان برای تأیید معامله، یک سردفتر برای امضای سند یا یک روحانی برای انجام ازدواج به یک بانک معرفی می کنند. بلاکچین نیاز به تأیید شخص ثالث و همراه آن هزینه های مربوط به آنها را برطرف می کند. به عنوان مثال صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت هایی با استفاده از کارت های اعتباری را قبول می کنند، هزینه کمی را متحمل می شوند، زیرا بانک ها و شرکت های پردازش پرداخت مجبورند این معاملات را پردازش کنند. از طرف دیگر بیت کوین اقتدار مرکزی ندارد و هزینه های معاملاتی محدودی را دارد.

بلاکچین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاکچین کپی شده و در شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که بلاک جدیدی به زنجیره بلاک اضافه شود، هر رایانه ای در شبکه زنجیره بلوک خود را به روز می کند تا تغییر را منعکس کند. با گسترش این اطلاعات در سراسر شبکه، به جای ذخیره سازی آنها در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری در بلاکچین دشوارتر می شود. اگر نسخه ای از بلاکچین به دست یک هکر بیفتد، فقط یک نسخه از اطلاعات، به جای کل شبکه، به خطر می افتد.

انجام شدن معاملات از طریق یک مرجع مرکزی ممکن است چند روز طول بکشد. به عنوان مثال اگر سعی کنید یک چک را عصر جمعه واریز کنید، ممکن است تا صبح دوشنبه در واقع وجهی در حساب خود مشاهده نکنید. در حالی که موسسات مالی در ساعات کاری، پنج روز در هفته فعالیت می کنند، بلاکچین 24 ساعته، هفت روز هفته و 365 روز در سال کار می کند. معاملات را می توان در کمتر از ده دقیقه انجام داد و تنها پس از چند ساعت معاملع خود را ایمن در نظر گرفت. این امر به ویژه برای معاملات مرزی که معمولاً به دلیل مسائل مربوط به منطقه زمانی و این که همه طرفها باید پردازش پرداخت را تأیید کنند، بسیار بیشتر طول می کشد.

بسیاری از شبکه های بلاکچین به عنوان پایگاه داده های عمومی فعالیت می کنند، این به این معنی است که هر کسی با اتصال به اینترنت می تواند لیستی از تاریخچه معاملات شبکه را مشاهده کند. اگرچه کاربران می توانند به جزئیات مربوط به معاملات دسترسی پیدا کنند، اما نمی توانند به اطلاعات شناسایی در مورد کاربرانی که این معاملات را انجام می دهند دسترسی پیدا کنند. این یک سو برداشت متداول است که می گویند شبکه های بلاکچین مانند بیت کوین ناشناس هستند، در حالی که آنها فقط محرمانه هستند.

یعنی وقتی کاربر معاملات عمومی انجام می دهد، کد منحصر به فرد وی به نام کلید عمومی، به جای اطلاعات شخصی او، در بلاکچین ثبت می شود. اگر شخصی از طریق مبادله ای که نیاز به شناسایی دارد، اقدام به خرید بیت کوین کرده باشد، هویت شخص هنوز با آدرس بلاکچین وی مرتبط است، اما یک معامله، حتی اگر به نام شخص گره خورده باشد، هیچ اطلاعات شخصی را نمایش نمی دهد.

پس از ثبت یک تراکنش، صحت آن باید توسط شبکه بلاکچین تأیید شود. هزاران کامپیوتر موجود در بلاکچین برای تأیید صحت جزئیات خرید به سرعت عمل می کنند و بعد از اینکه رایانه تراکنش را تأیید کرد، به بلوک بلاکچین اضافه می شود. هر بلوک در بلاکچین حاوی هش منحصر به فرد خود به همراه هش منحصر به فرد بلوک قبل از آن است. وقتی اطلاعات موجود در یک بلوک به هر طریقی ویرایش می شود، کد هش آن بلوک تغییر می کند اما کد هش در بلوک پس از آن تغییر نمی کند. این اختلاف باعث می شود بدون اطلاع قبلی اطلاعات مربوط به بلاکچین تغییر نکند.

بیشتر بلاک چین ها، نرم افزاری کاملاً متن باز هستند. این بدان معنی است که هر کسی می تواند کد آن را مشاهده کنند. این امر به حسابرسان امکان می دهد ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را برای امنیت مرور کنند. این همچنین بدان معنی است که هیچ مرجع واقعی در مورد کنترل کد بیت کوین یا نحوه ویرایش آن وجود ندارد. به همین دلیل، هرکسی می تواند تغییر یا به روزرسانی سیستم را پیشنهاد دهد. اگر اکثریت کاربران شبکه موافق باشند که نسخه جدید کد همراه با نسخه ای که مناسب و ارزشمند است، می توان بیت کوین را به روز کرد.

شاید عمیق ترین جنبه بلاکچین و بیت کوین، توانایی استفاده هر کسی از آن، صرف نظر از قومیت، جنسیت یا زمینه فرهنگی باشد. طبق گزارش بانک جهانی، نزدیک به 2 میلیارد بزرگسال وجود دارد که حساب بانکی یا وسیله ای برای ذخیره پول یا ثروت خود ندارند.

این افراد غالباً پول کمی کسب می کنند که به صورت نقدی و فیزیکی پرداخت می شود. سپس آنها باید این پول نقد فیزیکی را در مکان های مخفی در خانه ها یا محل زندگی خود ذخیره کنند و آنها را در معرض سرقت یا خشونت غیرضروری قرار دهد. کلیدهای کیف پول بیت کوین را می توان روی یک تکه کاغذ، یک تلفن همراه ارزان قیمت ذخیره کرد و یا حتی در صورت لزوم آنها را به خاطر سپرد. برای بیشتر افراد، به احتمال زیاد این گزینه ها راحت تر از یک کوه پول نقد که زیر یک تشک پنهان شده اند،می باشد.

بلاک چین های آینده همچنین به دنبال راه حل هایی هستند که نه تنها یک واحد حساب برای ذخیره ثروت باشد، بلکه برای ذخیره سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع دیگر قراردادهای حقوقی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

در حالی که پیشرفت های چشمگیری در مورد بلاکچین وجود دارد، اما پذیرش آن نیز چالش های مهمی دارد. سد راه استفاده از فناوری بلاکچین امروز فقط مسئله ای فنی نیست بلکه چالش های واقعی سیاسی و نظارتی است، در بیشتر موارد، چیزی از هزاران ساعت طراحی نرم افزار سفارشی برای ادغام بلاکچین در شبکه های تجاری فعلی لازم نیست. در اینجا برخی از چالش های موجود در راه پذیرش گسترده بلاکچین وجود دارد.

اگرچه بلاکچین می تواند در هزینه های تراکنش کاربران صرفه جویی کند، اما این فناوری دور از دسترس نیست. به عنوان مثال سیستم “اثبات کار” که بیت کوین برای تأیید معاملات استفاده می کند، مقدار زیادی از قدرت محاسباتی را مصرف می کند و در دنیای واقعی، قدرت میلیون ها رایانه موجود در شبکه بیت کوین به آنچه دانمارک سالانه مصرف می کند بسیار نزدیک است. با فرض هزینه های برق 0.03 0.0 0.05 دلار برای هر کیلووات در ساعت، هزینه های استخراج به جز هزینه های سخت افزار حدود 5000،000 7000 دلار برای هر سکه است.

علی رغم هزینه های استخراج بیت کوین، کاربران برای تأیید معاملات در بلاکچین، مدام هزینه های برقشان بالا می رود. این به این دلیل است که وقتی ماینرها بلاک چین بیت کوین را اضافه می کنند، پاداش کافی بیت کوین را می گیرند تا وقت و انرژی خود را ارزشمند کنند. با این حال، وقتی صحبت از بلاک چین هایی می شود که از ارز رمزپایه استفاده نمی کنند، برای تأیید معاملات باید به ماینرها پرداخت یا در غیر این صورت به آنها انگیزه داده شود.

برخی از این راه حل ها برای این مسائل به وجود می آیند. به عنوان مثال، ماینرهای استخراج بیت کوین برای استفاده از انرژی خورشیدی، گاز طبیعی اضافی از سایت های فرکینگ یا نیروگاه های بادی تأسیس شده اند.

بیت کوین یک مطالعه موردی مناسب برای ناکارآمدی های احتمالی بلاکچین است. سیستم “اثبات کار” بیت کوین حدود ده دقیقه طول می کشد تا یک بلاک جدید به زنجیره بلاک اضافه کند. با این نرخ، تخمین زده می شود که شبکه بلاکچین فقط می تواند حدود هفت معامله در ثانیه (TPS) را مدیریت کند. اگرچه سایر ارزهای رمزپایه مانند اتریوم (Ethereum ) عملکرد بهتری نسبت به بیت کوین دارند، اما با بلاکچین محدود می شوند.

راه حل های این موضوع سالها در دست توسعه بوده است و در حال حاضر بلاکچین هایی وجود دارند که با بیش از 30,000 تراکنش در ثانیه به خود می بالند.

در حالی که سری و محرمانه بودن در شبکه بلاکچین از کاربران در برابر هک محافظت کرده و حریم خصوصی را حفظ می کند اما امکان تجارت و فعالیت غیرقانونی در شبکه بلاکچین را نیز فراهم می کند. مثال ذکر شده برای استفاده از بلاکچین برای معاملات غیرقانونی احتمالاً جاده ابریشم(Silk Road)، یک بازار آنلاین داروی “دارک وب” است که از فوریه 2011 تا اکتبر 2013 که توسط FBI تعطیل شد فعالیت می کند.

این وب سایت به کاربران این امکان را می دهد تا بدون ردیابی با استفاده از مرورگر Tor، وب سایت را مرور کرده و خریدهای غیرقانونی از بیت کوین یا سایر ارزهای رمزپایه انجام دهند. مقررات فعلی ایالات متحده ارائه دهندگان خدمات مالی را ملزم می کند تا هنگام باز کردن حساب، اطلاعات مربوط به مشتریان خود را به دست آورند و هویت هر مشتری را تأیید کنند و تأیید کنند که مشتریان در هیچ لیست از سازمان های تروریستی شناخته شده یا مشکوک ظاهر نمی شوند. این سیستم را می توان هم به عنوان یک طرفدار و هم یک مخالف دید. به هر کسی امکان دسترسی به حساب های مالی را می دهد اما به مجرمان اجازه می دهد تا راحت تر معامله کنند. بسیاری استدلال کرده اند که استفاده خوب از رمزنگاری، مانند بانکداری در جهان بدون بانک، بیش از کاربردهای بد ارز رمزنگاری شده است، به ویژه هنگامی که بیشتر فعالیت های غیرقانونی هنوز از طریق پول نقد غیرقابل ردیابی انجام می شود.

بسیاری از افراد در فضای رمزنگاری نگرانی های خود را در مورد مقررات دولت درباره ارزهای رمزپایه اعلام کرده اند. در حالی که پایان دادن به چیزی مانند بیت کوین با رشد شبکه غیرمتمرکز آن بسیار دشوار و تقریباً غیرممکن است، اما دولت ها می توانند داشتن ارزهای رمزپایه یا مشارکت در شبکه های آنها را غیرقانونی اعلام کنند.

با گذشت زمان این نگرانی ها کمتر شد زیرا شرکتهای بزرگی مانند PayPal(پی پال) اجازه مالکیت و استفاده از ارزهای رمزپایه را در سیستم عامل خود داده اند.

اولین باری که به عنوان یک پروژه تحقیقاتی در سال 1991 پیشنهاد شد گفته شد که بلاکچین به راحتی در اواخر بیست سالگی سرانجام نام و جایگاه خود را به دست می آورد. مانند اکثر هزاره های سن و سال خود، بلاکچین طی دو دهه گذشته سهم قابل توجهی از نظارت عمومی را داشته است، مشاغل مختلف در سراسر جهان حدس می زنند که این فناوری قادر به چه کاری است و در سالهای آینده به کجا می رود.

با بسیاری از کاربردهای عملی این فناوری که قبلاً در حال پیاده سازی و کاوش بوده است، بلاکچین سرانجام در بیست و هفت سالگی نام خود را به دست آورد، و این امر به سبب بیت کوین و ارز رمزنگاری شده، چیز کمی نیست. بلاکچین به عنوان یک سر و صدا بر زبان هر سرمایه گذار در کشور، تلاش می کند تا فعالیت های تجاری و دولتی را با تعداد واسطه های کمتری، دقیق، کارآمد، ایمن و ارزان تر کند.

در حالی که آماده می شویم به دهه سوم بلاکچین برویم، دیگر این سوال وجود ندارد که “آیا” شرکت های قدیمی از این فناوری استفاده می کنند؟ بلکه به این پرسش تبدیل شده است که “چه زمانی” شرکت های قدیمی از این فناوری استفاده می کنند؟