چارلز پانزی به ظاهر یک بازرگان اهل ایالات متحده امریکا بود. اما وی دراصل مجری یک سیستم کلاهبرداری بود که به نام خود وی شهرت یافت.
او با خرید کوپنهای تخفیفی اداره پست و تعهد دادن آنها در آمریکا و کشورهای دیگر به سرمایهگذاران وعده ۵۰ درصد سود را در ۴۵ روز یا ۱۰۰ درصد سود در ۹۰ روز میداد. در حالی که او با استفاده از سرمایهٔ سرمایهگذاران پیشین و همچنین سرمایهگذاران جدید، سود اولینها را پرداخت مینمود. در حالی که این کلاهبرداری چندین سال توسط او پیش رفته بود و با نام خود او (پانزی) شناخته میشد توانست در حدود یکسال ۲۰ میلیون دلار کسب کند.
طرح پونزی چیست؟
طرح پونزی یک سرمایه گذاری فریبکارانه می باشد. در این ترفند سودهایی که به سرمایه گذاران برگردانده می شود، از بهره های متعارف به طرز غیر عادی بالاتر است. این طرح به جای آن که سودی که از فعالیت اقتصادی واقعی بدست آمده باشد، را به سرمایه گذاران پرداخت کند، از پول خودشان یا از پول دیگر سرمایه گذاران به آنها سود پرداخت می کند. پایداری و همیشگی بودن سودهایی که این گونه طرح ها در تبلیغات خود اشاره می کنند، فقط در صورت وجود یک جریان زیاد و رو به افزایش پول که توسط سرمایه گذاران ایجادمی شود، می باشد. سرنوشت تمام این گونه شرکت ها محکوم به شکست است، به این دلیل که میزان پول پرداختی شرکت از میزان پولی که به سمت شرکت می رود، بیشتر است. این گونه طرح ها به نام Richard Ponzi نام گذاری شده است. او کسی است که اولین بار از این روش در اوایل ۱۹۲۰ استفاده کرد. او از ایتالیا در سال ۱۹۰۳ به آمریکا مهاجرت کرده بود. ریچارد پونزی خود این طرح را ابداع نکرده بود. چارلز دیکنز در اوایل ۱۸۵۷ در رمان Little Dorrit این گونه طرح ها را چند دهه قبل از متولد شدن پونزی توضیح داده بود. او در سرتاسر آمریکا مشهور شد و ثروت بسیاری را از پول سرمایه گذاران بدست آورد.
قابل ذکر است طرح های هرمی با طرح پونزی متفاوت می باشد و طرح های هرمی در بعضی از شیوه های بکار برده شده شبیه طرح پونزی می باشد. در اینجا به سه تفاوت اشاره می کنیم:
در یک طرح پونزی، طراح مانند یک مرکز اتصال برای قربانیان عمل می کند، بدین گونه که او مستقیما با تمام سرمایه گذاران در ارتباط است. اما در طرح هرمی خود اعضا تشویق به جذب سرمایه گذاران دیگر می شوند و مستقیما با سرمایه گذار جدید در ارتباط هستند و از او سود دریافت می کنند.
یک طرح پونزی ادعا می کند که تکیه اش بر روی برخی از سرمایه گذاری های محرمانه و داخلی شرکت می باشد. اما طرح های هرمی کلاسیک به وضوح از پول افراد برای پرداخت سود به افراد اولیه استفاده می شود.
یک طرح هرمی خیلی سریعتر از طرح های پونزی از هم می پاشد و برای پایداری نیاز به افزایش تصاعدی تعداد مشارکت کنندگان دارد. اما در یک طرح پونزی با تشویق افراد به سرمایه گذاری دوباره، می توانند بقاء خود را بیشتر کنند.
مهمترین عامل موفقیت این گونه شرکت ها در جذب سرمایه های بیشتر ،سو استفاده از طمع افراد است.طمع عامل شکست بیش از ۹۸درصد سرمایه گذاران در بنگاه های اقتصادی میباشد.
در سهام نیز قواعد طرح پونزی در مرحله توزیع به کار گرفته میشود.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.